ชื่อเล่น หนูแดงค่ะ
เป็นนิสิตปี 3 ของมหาวิทยาลัย ศรีนคริทรวิโรฒ
คณะศึกษาศาสตร์ เอกจิตวิทยาการแนะแนว
ปกติชีวิตส่วนตัวก็จะเป็นคนสนุกสนาน อารมณ์ดี ก็จะมีบางช่วงเวลาที่อยากจะอยู่เงียบๆ
ไม่ต้องพูดอะไร ไม่ต้องอธิบายอะไร ซึ่งบางครั้งก็อาจทำให้คนรอบข้างตกใจ เป็นห่วง
เนื่องจากส่วนมากของชีวิตก็จะพูดๆๆๆ พูดไม่หยุด ประมาณว่าพูดเก่ง พูดมาก พูดเยอะ 55555
ก็จะขอเล่าถึงช่วงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยหน่อยนะค่ะ เนื่องจากเป็นช่วงชีวิตที่มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย ตั้งแต่นาทีแรกที่ต้องห่างจากครอบครัว>>>ช่วงปี 1 ไปอยู่ที่หอพัก พอเห็นรถพ่อขับออกไป ตอนนั้นรู้จักคำว่าใจหายในทันที แต่ทำอย่างไรได้ ในเมื่อชีวิตยังต้องก้าวต่อไป เมื่อเราต้องสูญเสียบางอย่างไปแล้ว สิ่งที่ทำได้คือ พยายามทำทุกอย่างให้ดี ให้คุ้ม สมกับสิ่งที่เราต้องสูญเสียไป แต่พอเวลาผ่านไป เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะมีความสุขกับสิ่งที่เราอยู่ สิ่งที่เราเป็น และสิ่งที่เราทำ
รวมทั้งใช้ชีวิตของเด็กปี 1 ให้คุ้มค่า

ช่วงปี 2 - ปัจจุบัน ก็กลับมาเรียนที่ประสานมิตร กลับมาอยู่ที่บ้าน แม้ว่าจะต้องเดินทางไป-กลับ ระหว่างบ้านกับมหาวิทยาลัย ด้วยรถประจำทางทั้งหมด 6 สาย ถึงจะเหนื่อย แต่ก็เป็นอะไรที่มีความสุขค่ะ
เดินทางไกลจังค่ะ ครอบครัว :)
ตอบลบ^^
ลบความสุขบางอย่าง ต้องเสียสละความสบายค่ะ ^^
เอิ่ม ขอคารวะให้กับรถเมล์ 6 สาย นี้ถ้าไม่มีเรือเร็วแสนแสบชีวิตเราก็คงไม่ต่างกันเท่าไร
ตอบลบคารวะให้คนที่เสี่ยงกับการเดินทางเช่นกัน
ลบ^^
ขอร่วมก๊วน คนทางไกลด้วยคะ
ตอบลบยินดีมากกกกกกกกกกกกกค่ะที่มีเพื่อนร่วมเดินทาง
ลบ^^
รถเมล์ 6 สายนี่เยอะไปนะ เหนื่อยแทนเลย
ตอบลบก้อเหนื่อยนะ
ลบแต่ก้อยังมีความสุข
^^
ขอเฟสคุณครูโหน่ย คำถามที่ถามลงสมุดอ่านไม่ทัน ต้องส่งสมุด ฮ่าๆ ครับคุณครูหนูแดง
ลบ